* Przewodniki i izolatory.
- odróżnia przewodniki od izolatorów
- podaje przykłady przewodników i izolatorów
- uzasadnia podział substancji na przewodniki i izolatory, biorąc pod uwagę ich budowę wewnętrzną
- przeprowadza doświadczenie, które potwierdza, że przewodnik i izolator można naelektryzować
- wymienia przykłady zastosowania przewodników i izolatorów w życiu codziennym
Ze względu na łatwość, z jaką ciała przewodzą prąd elektryczny, dzielimy je na przewodniki i izolatory.
O właściwościach elektrycznych ciał decyduje ich budowa wewnętrzna. Ważną rolę odgrywają elektrony walencyjne.
Elektrony walencyjne w metalach (przewodnikach) mogą się swobodnie poruszać w obrębie całego ciała, ponieważ nie są związane z atomami; są to tzw. elektrony swobodne. Po naelektryzowaniu takiego ciała i (następnie) dotknięciu zgromadzony na nim ładunek zostaje odprowadzony do ziemi za pośrednictwem dotykającej go ręki – ciało staje się elektrycznie obojętne, więc nie przyciąga skrawków papieru.
Elektrony w izolatorach są silnie związane z atomami i nie mogą się swobodnie poruszać. Podczas elektryzowania przez tarcie z powierzchni izolatora udaje się oderwać tylko te spośród nich, które w wyniku pocierania przechodzą na drugie ciało, elektryzując je ujemnie.
Przewodniki i izolatory można naelektryzować, ale przewodniki muszą być odizolowane od ziemi.
Doświadczenie to jest zaprezentowane od 3,15 do 4,20 minuty na filmiku.